دلم برخاستنی به ناگه می خواهد و گریختنی گرامی از سر فریاد . دلم

 غاری می خواهد و خوابی سیصد ساله و یارانی جوامرد . می خواهم

چشم بر هم بگذارم و ندانم که آفتاب کی بر می آید و کی فرو می شود و

ندانم که کدامین قرن از پس کدام قرن می گذرد و کاش چشم که باز می

کردم دقیانوسی دیگر نبود و سکه ها از رونق افتاده بود من آدمی  

ام دقیانوسی نیز با من آمده است من نمی خوابیدم و او بسیار مانده

است دیگر اما گریختن و غار و خواب سیصد ساله به کار من نمی آید . من

کجا بگریزم از دقیانوسی که در پیراهن من نفس می کشد و چه بگویم از

او که نه بر تخت خود که بر قلب من تکیه زده است . چه بگویم که گریختن

از این دقیانوس گریختن از من است و شورش بر او ، شوریدن بر خودم . نه

ای خدای خواب های معرفت و غارهای تنهایی من دگه به غار نخواهم

رفت و دگر به خواب . فردا مصاف من است و دقیانوسم . بی زره ، بی

شمشیر و بی کلاه. تن به تن و رویا رو . زیرا که زندگی نبرد آدمی است

و دقیانوسش .(عرفان آهاد نظری)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: